STADSMENSEN!

"Shit, het is woensdag. De groenbak."

Het is nog even onwennig, met een been in het oude en een in het nieuwe huis. 

Gelukkig is het maar 25 minuten van Antwerpen naar Ossendrecht.

En nu de kliko met afvalpeertjes uit eigen tuin op de stoep staat, neem ik even de tijd in de stille burgemeesterswoning om terug te kijken op onze eerste week terug in de grote stad.

Die begint donderdag 28 augustus met het ophalen van een vrachtwagentje voor de eerste noodzakelijke huisraad, bij voorkeur de dubbele dingen uit Ossendrecht, stoelen, bedden en kastjes van zolder en zo, want dat ruimt lekker op als er kijkers komen.

Ons huurappartement in Antwerpen, op 't Zuid, om de hoek van de Nationale Straat is natuurlijk veel kleiner, maar zelfs in de lift passen we allemaal. 

's Avonds heerlijk eten om de hoek en dan iedereen op tijd naar bed. Dit is ons nieuwe uitzicht 's nachts  

Vrijdag en zaterdag zijn we in Ossendrecht, ook om de boel op te ruimen. 

's Zondags rijden we weer 'naar stad', waar ik 's middags mijn optreeddebuut als Antwerpenaar maak op de Cultuurmarkt. Als Rocker uit Holland kom ik uiteraard op de fiets. 

 

Optreden erg vrolijk en voor de vuist weg. Als artiest ben ik vrij onbekend in België, maar mijn repertoire van vertaalde wereldhits geeft evenveel vreugde als in Nederland. En dat Mull of Kintyre is vervlaamst naar het Strand van De Haan, en de ballade van Molly Malone zich niet meer afspeelt in Dublin maar in Oostende, werkt ook goed. 

Ja, natuurlijk is het de bedoeling om vaker in Vlaanderen te spelen, maar er zit geen stress achter. "Ik kom niet om te kijken wat België voor mij kan doen, maar wat ik voor België kan doen," grijns ik even later tegen mijn nieuwe Vlaamse agent. Want in Nederland ben ik mijn eigen manager, maar in België weet ik heg noch steg.

Dit is 'm, Wim Groos. Mijn eerste bolleke op een Antwerps terras.

 

Onze hoofdreden om in Antwerpen te gaan wonen is - naast het avontuur van het 'buitenland' -  vooral de prachtige Steinerschool, van peuter tot en met middelbaar. Heel handig met vier kinderen. En als slimme investering hebben we dan ook een huis gezocht op drie minuten loopafstand. Daar gaan we!

De dagen schieten voorbij met gedoe als regelen van gas, elektra, water, een Belgische bankrekening, telefoon et cetera. 

En hoog op de lijst het kindveilig maken van het dakterras, want nee, zo mogen ze er niet op... 

(we wonen op derde en vierde etage)

Vanmorgen is tv en wifi aangesloten, een mooie afsluiter voor de eerste week Nederbelg.
"En bevalt Antwerpen?" vragen mensen uiteraard. Nog veel te vroeg om te juichen natuurlijk, maar we hebben al een paar keer naar elkaar geknikt: topbeslissing.
Ossendrecht is het paradijs, ik blijf het vinden. 12 ½ jaar dolgelukkig buiten geweest, met een tuin als een voetbalveld en het bos op twee minuten fietsen.
Maar hoe lekker om nu weer ineens met je dochter op je nek door de herrie te kuieren en beseffen: "O ja, eigenlijk waren we stadsmensen!"