zaterdag 30 oktober 2010

ALS WARME BROODJES



Vanmiddag bij Spijkers met Koppen, mocht het publiek kiezen of het vijfde liedje van de Beatles danwel van de Stones zou zijn, en wederom was de luidste roep om de Stones, dus voor de verandering toch de Beatles erdoor gedrukt, want Beatlefans kunnen tegen een stootje, maar je moet het ze niet tegen maken. Van de vijftien optredens tot nu toe hebben de Beatles geloof ik alleen in Drunen en Haaksbergen gewonnen, en 4x gelijk gespeeld. Of wacht, Dordrecht ook geloof ik. What the heck.

Optredens zijn een groot succes in elk geval, opkomst bijna overal goed, en bij verkoop na afloop gaan de cd's als warme broodjes.
Na Spijkers met Marjolein en Jan, mocht ik nog even alleen naar Amsterdam als gast bij Opium radio over de autobiografie van Keith Richards, afgesloten met Sympathie voor de Duivel aan de piano.
Op de terugweg naar huis enthousiast besloten voorjaar 2013 (ver weg, maar toch) een Beatles vs Stones deel II op te zetten, want er zijn nog zooooooooveel mooie nummers van beide bands te bedenken om te vertalen, dat moet gewoon.
Bij thuiskomst op Twitter en in gastenboek website allerlei aardigs, waarvoor dank, dank dank. Voor geïnteresseerden nog even resterende speeldata deze tour, nu met doorklik!!

NOVEMBER 2010
Do 11 EINDHOVEN, Parktheater (20:30), 040 - 2111122, (Philipszaal)

Vr 12-11 VALKENSWAARD,
de Hofnar (20:15) 040-2074029

Za 13 OLST,
Holstohus Theater (20:15) 0570-561664 (stampvol)

Do 18 ZAANDAM,
Zaantheater (20:30) 075-6555333 (kz)

Vr 19 VLAARDINGEN,
Stadsgehoorzaal (20:30) 010 – 434 05 00 (kz)

Za 20 SLIEDRECHT,
de Lockhorst (20:15) (0184) 49 93 05

DECEMBER 2010

wo 8 HAARLEM,
Stadsschouwburg (20:15) 0900-7445427

do 9XXX ZOETERMEER,
Stadstheater (XXX) 079-3427565 VERSCHOVEN NAAR di 18 januari ivm GZ

wo 15 ROOSENDAAL,
Schouwburg de Kring (20:00) 0165-555555 (GZ)

do 16 BAARN,
de Speeldoos (20:15) 035 - 541 80 50

di 21 HOORN
Het Park (20:30) 0229-291000 (wachtlijst)


JANUARI 2011

Vr 7 DEVENTER
Schouwburg (20:00) 0570-683500 (GZ)

Za 8 NIGTEVECHT
Dorpshuis (20:30) uitverkocht

Za 15 ARNHEM
Schouwburg (20:15) 026-3720720 (GZ)

Zo 16 ROTTERDAM
Oude Luxor (20.00) 010 - 484 33 33

di 18 ZOETERMEER,
Stadstheater (20:15) 079-3427565 EXTRA ivm GROTE ZAAL

wo 19 IJMUIDEN
Thaliatheater (20:30) 0255-515789

Vr 21 VEENDAM
van Berensteyn (20:15) 0598- 634566

Za 22 ZALTBOMMEL
de Poorterij (20:15) 0418 - 681888

Ma 24 AMSTERDAM
De Kleine Komedie.nl (20:15) 020-6240534 (laatste kaarten)

do 27 ROSMALEN
Perron 3 (20:15) 073-850 7550 (laatste kaarten)

Za 29 HOOGERHEIDE
Kloosterhof (20:15) 0164-620221



zaterdag 23 oktober 2010

"BEDANKT LIEVE MENSEN"

Mijn wekelijkse column in Nieuwe Revu jaren negentig behandelde niet alleen nachtelijke strapatsen, maar ging ook veel over muziek. En zeker de eerste jaren beleed ik - met een knipoog maar altijd hartstochtelijk – mijn liefde voor het Levenslied uit de jaren vijftig en zestig.
Die liefde is, als zoveel van mijn hebbelijkheden, in de vorige eeuw achtergebleven. Op de cd-plank NL ligt een laagje stof, ik denk er nooit meer aan, al zoekt heel af en toe nog iemand uit de media contact waar ik nog in het bakje 'deskundigen levenslied' sta.
Zojuist zag ik bij mijn dagelijkse blik op de digitale geboorte en sterfkalender dat vandaag twaalf jaar geleden Mary Servaes, de Zangeres Zonder Naam, is verscheiden.
Ach, Mary... Dat lijkt inderdaad een eeuw geleden.
Ik weet nog dat ik nogal aan het uitgaan was in de Roxy toen mensen me aanschoten met het bericht. En dat ik daar best bedroefd van werd. De volgende morgen belde Netwerk me uit bed, of ik er iets over kon vertellen...


Een paar maanden later ben ik nog bij haar graf geweest, getuigt een column van januari 1999:

Daar ligt ze, ‘De Zangeres’, samen met haar Sjo, onder een steen met een foeilelijke afbeelding van een biddende Jezus op de Tempelberg


“Voor twee euro’s mag je d’r hebben,” grimast de marktkoopman als ik door de vuistdikke autobiografie van de Zangeres Zonder Naam blader. Ach, waarom ook niet, misschien een welkome afwisseling na Toergenjev en Tolstoj waarmee ik januari ben begonnen.

Met een zak wortels en een verse pot thee nestel ik me op bed. De eerste hoofdstukken moeten zowel de Zangeres als ik er een beetje inkomen. Ze schrijft zoals ze zingt, met veel herhalingen. Maar de wegens haar manke pootje aan bed gekluisterde jeugd in een kansarm gezin met een drinkende bruut als vader en ruziënde broers en zussen is puur W.G. van der Hulst, zo’n aanrandingsdrama uit Mag ik van u een lift, meneer heeft ze dus zelf als meisje meegemaakt, en haar betrekking bij een even rijke als gierige familie - waar ze elke morgen eieren met spek bakte en zelf van een schamel bordje pap leven moest, want meneer had de eieren met potlood genummerd - doet je van geluk doorstromen als ze rond haar veertigste eindelijk succes krijgt als zangeres.

Naast de trots en dankbaarheid om de miljoenenverkoop en de liefde van haar volk, is er de haat tegen ieder die op haar hart stond. Willy Alberti, die met háár camera stiekem de genitaliën van Wim Wama vastlegde, zodat haar man Sjo met een rode kop bij de fotowinkel vandaan kwam.* De platenbons die liever met zijn nieuwe ontdekking André Hazes aan de bar bleef zitten, dan haar fatsoenlijk te begroeten. En wee degenen die haar uitmaakten voor ‘huilmadam, tranentreiter, hinkepink, smartlap, kwijler of zielige imbeciel.’

“Wat maak je je nou toch druk, schat,” zucht ik halverwege als een schimpscheut van komiek Jan Blaaser aan haar adres wordt gevolgd door pagina’s boze ingezonden brieven, netjes overgetikt uit de Televizier, want Mary heeft alles bijgehouden en het geheugen van een olifant. Is het wel een tikfout dat het laatste hoofdstuk ‘Het afscheid van zijn carrière’ heet, of slaat dat op de versmade verzoeningspoging van Johnny Hoes, die daarin wordt beschreven? Toch heeft een toekomstige biograaf nog wel het een en ander recht te zetten. Dat haar laatste manager haar overboekte, wil ik best geloven, maar als ze de beschrijving van een drukke werkdag besluit met: “De hele dag had ik nog geen druppel koffie of een broodje gehad. En zo ging het maar door”, twijfel ik, net als bij de door haar genoemde gouden plaat voor haar come back-album ‘Daar ben ik weer’, dat volgens het Hitdossier drie weken in de Top 50 heeft gestaan, met 39 als hoogste positie.

Enfin, alles voor de liefde van haar publiek. “Naast me stond een jongeman die een roos op Edith Piafs graf legde,” schrijft ze over een bezoek aan Parijs. “Dat ontroerde me en ik dacht: zullen de mensen ook aan mij blijven denken als ik er niet meer ben?”

Met de slaap in de ogen en een dubbel-CD hits op de autoradio rijd ik de volgende dag door de striemende regen richting Maastricht. Afwisselend genietend, ontroerd en balorig. “‘In het middernacht’lijk uur onder een hemel van azuur’, hoe zie je dat voor je, moedertje?” mompel ik bij de mandolinen van Nicosia. Afslag Weert. Moet ik in mijn bedevaart nog even langs de Telstar-fabriek van Johnny Hoes, waar zij zoveel successen opnam? Nee, solidair zijn maar, hoe hoog ik Johnny zelf ook inschat.

Als ik de begraafplaats van Stramproy nader, zijn we net toe aan haar versie van My Way, de eerste zin - “And now, the end is near”, zo praktisch vertaald met: “Oké, mijn tijd is om.” Ik ben toch een beetje gespannen. Misschien had ik een pak aan moeten trekken in plaats van deze spijkerbroek met een gat bij de knie door een nachtelijke val van de fiets - “Ach vaderlief, toe drink niet meer” - mijn derde broek binnen een jaar. Maar ik had me in ieder geval netjes geschoren en toen ik net bij het tanken een gratis tulpenbol kreeg en dacht: “Dat komt goed uit”, had ik een pompstation verder toch nog beschaamd een bos rozen aangeschaft.

Het graf is snel gevonden. Daar ligt ze, ‘De Zangeres’, zonder ‘Zonder Naam’, samen met haar Sjo, onder een steen met een foeilelijke afbeelding van een biddende Jezus op de Tempelberg.

“Ik kom hier niet voor een leuke column, maar uit bewondering,” prevel ik, terwijl ik een kruisje sla en mijn rozen drapeer tussen de andere ruikers, rouwkransen, vergane kerststukjes en verregende briefjes: ‘Rust zacht, Mary’, ‘Een laatste groet’ en ‘Van je grote fan’. Tsja, en wat nu? ‘t Was toch een flink stuk rijden geweest al met al. Misschien had ik haar beter kunnen opzoeken toen ze nog wegkwijnde van eenzaamheid, maar ja, zo dik waren we nou ook weer niet.

Een zompig echtpaar komt naast me staan. “Daar legt ze nou,” zegt de man, “met al d’r roem.” Zijn vrouw knikt ernstig: “‘t Zijn altijd de besten die het eerst gaan.” “Och, ze had de leeftijd,” meent de man. Dan lopen ze weer verder.


“We zullen je niet vergeten, Koningin,” keer ik me weer om, en zing zachtjes ten afscheid de beginregels van haar Moeder, hoe kan ik je danken. Voel ik een traan of is het de regen?



*Willy Alberti, die erom bekend stond 'goed te kunnen fotograveren’, bood aan wat plaatjes te schieten met haar nieuwe camera. Man Sjo kwam woedend met de ontwikkelde rolletjes thuis, vol afdrukken van afgezakte broeken en blote piemels erop! En dat in die tijd! Dertig jaar bleef Willy bij hoog en bij laag ontkennen. “Pas als je vertelt wie ze wel heeft gemaakt, geloof ik je,” volhardde Mary de vete. En ja hoor, vlak voor zijn dood, kwam het eruit: met Wim Wama, helft van de Wama’s hadden ze op het artiestentoilet hun lolletje getrapt.


Ik neem vanmiddag toch 'Live in Paradiso' maar weer eens mee in de auto. "Oude liefde roest niet," daar heeft ze vast een liedje van.

vrijdag 22 oktober 2010

ZO VERSIERDEN ONZE VOORVADEREN...


In opdracht van het legendarische maar immer actieve BULKBOEK bezig met het hertalen van een weekbladfeuilleton uit 1729 van Jacob Campo Weyerman:
Den O P K O M S T en den V A L van een K O F F I H U Y S N I C H T J E.
Ik heb de oorspronkelijke tekst, voorzien van noten door professor André Hanou, en met digitale woordenboeken, liefde, toewijding en een vlotte pen is dat allemaal prima om te zetten in onze taal en krijg je een tijdloos levensverhaal van een boerenmeisje dat op het hoerenpad terechtkomt.

Het is klunen, maar leuk. En ik vergeet zeker niet te genieten. Neem deze zin nou, uit een brief waarmee een officier ons dan nog onschuldige maagdje tot de zijne wil maken, zonder met haar te trouwen:

"Doch zo ik uw Ziel mogt hebben gekneed tot Medelyden, en ghy uw Persoon gelieft te betrouwen tusschen myn verlangende Bouten, zonder den Artykelbrief des Huuwelyks, zult ghy my zo een beminnelyk en zo een eerlyk Officier bevinden te zyn, als ooit een jonge Maagd uytkipte om het eerste Bloeyssel van haar Zuyverheyt aan op te offeren."


En af en toe is er de verrassing, als de tijd stilstaat, en je een zin tegenkomt die we nog zo zouden kunnen opschrijven, waarvan zelfs de spelling niet is verouderd:
"Ik was ongerust als ik hem niet zag, en ik was niet gerust als ik hem zag,"
wat niet geldt voor het vervolg achter de komma:
"uytgezondert als hy my een hartelyke Kus, of een vriendelyke Neep gaf, tusschen Deur en Dorpel". (Tussen deur en drempel betekent heimelijk.)

Enfin, neem me niet kwalijk als ik er de komende tijd wat raar van ga praten en schrijven en u hoort het wel als het af is!

donderdag 7 oktober 2010

ANTONIE IS DOOD


Als een woesj door Nederland het bericht:
Kleine Kamerling is dood
Zelfmoord.

Zou het liefst de ondergrond in willen scheuren om 'm aan z'n haren eruit te trekken:
"Nee Antonie, dit is geen goed plan."

Ons Roomboterjongetje noemden we hem vroeger.
Omdat alles hem altijd meezat, en hij overal mee wegkwam.
"En vader, hou je nog een beetje van me?"
"Wat is er, niet gerepeteerd zeker?"

Maar doorzettingsvermogen had hij genoeg, anders schop je het niet zo ver.
Nee, een depressie is een felle vijand.
Ooit heeft iemand me uitgelegd hoe een chemische reactie in de hersens tot zoiets kan leiden.
En al houdt de hele wereld van je, daar heb je op dat moment niets aan.

Wat moet hij in de war zijn geweest, wat heeft hij zichzelf aangedaan
Wat heeft hij zijn gezin aangedaan. Hoe kwetsbaar is de mens

Dag roomboterjongetje, ik zou heel boos willen zijn.
Maar je kunt nooit zo goed boos zijn op jou.
Dus rust in vrede.
En hoe het verder moet, zal de toekomst leren.

UPDATE 23:00
Nachtlied voor Antonie

Ik maakte dit ooit toen mijn ongeneeslijk zieke vader ons had meegedeeld eruit te stappen
heb het net nog even van me afgezongen, hoor nu pas dat ik pril zing in plaats van kil.
misschien wel mooi
als die mallerd toch 's wist wat een schok er door Nederland is gegaan
ik had vandaag alleen al 4000 hits op deze blog
dank allen voor de lieve woorden!


woensdag 6 oktober 2010

TAART VAN BAKKER BAARD

Voor Amsterdammers die van lekker eten houden:
Clafoutis met kersen

BAKKER BAARD bakt én bezorgt clafoutis in Amsterdam. Een clafoutis is een ‘taart’ boordevol sappig seizoensfruit (denk om de pitten!). Clafoutis (van ‘clafir’, vullen) smaakt naar soufflé, flensjes of flan en is gemaakt van vanille, melk, boter, ei, meel, wat zout en suiker (alles biologisch, natuurlijk). Clafoutis eet je ovenvers (lauwwarm) met een flinke lepel crèmefraîche en, naar smaak, poedersuiker. Clafoutis eet je als ontbijt, bij de lunch, tegen een middagdip op kantoor of toe na een diner. Clafoutis van BAKKER BAARD is tevens een goed cadeau.
Clafoutis met appel

BAKKER BAARD ‘serveert’ je bestelling in/op servies uit de kringloopwinkel
(3R: reduce, re-use, recycle). Het vaak grappige bord en bakje mag je houden of kun je bij een volgende bestelling (het smaakt absoluut naar meer!) weer inleveren.

Clafoutis van BAKKER BAARD kost ongeveer € 16,50 (fruit dagprijs), inclusief crèmefraîche, poedersuiker, de bezorgkosten en het statiegeld (€1,50). Uit een clafoutis haal je acht beschaafde punten (of zes zeer royale porties).

Bakker Baard (gediplomeerd banketbakker) bakt elke dag van 10:00 tot 20:00 uur. Direct na je bestelling gaat de clafoutis de oven in. De levertijd is maximaal twee uur. Betaling contant aan de deur. Je kunt je bestelling ook laten inplannen voor een bepaalde dag of tijd (heeft de voorkeur). Bel, informeer naar het weekfruit en bestel bij Bakker Baard: 06 819 172 18.

En ja, in Bakker Baard herkennen wij Simon de Boer, niet alleen een fijn vrijdenker en kunstenaar, maar ook een eersteklas kok zoals al zijn vrienden weten.

zondag 3 oktober 2010

DIT LIED IS 70 JAAR EN NOG STEEDS ACTUEEL

3 oktober 1967 stierf Woody Guthrie aan een erfelijke hersenziekte.
Zijn eigen erfenis leeft nog steeds. En al helemaal "This Land is Your land" uit 1940.


Fijne versie van Bruce Springsteen

Bruce met folkpionier Pete Seeger bij de inauguratie van Barrack Obama

Uiteraard mijn eigen cd-versie, met een laptop in mijn hand lipsink rennend op een veldje bij Etten-Leur.

En, ik was 'm bijna vergeten, maar de avond dat ik de vertaling had gemaakt, april 2008, zette ik ook een versie op youtube, heel wat melancholieker dan de latere.