zondag 3 mei 2020

PRETLICHTJES

Op 2 maart kregen we met de creatives van Hello Dolly! een etentje aangeboden van producent Medialane.
Heel gezellig, wel kostte het me moeite om een idee voor me te houden, een vertaling waar ik die week aan was begonnen. Door een kleine ingreep werd een vergrijsde titel ineens veel interessanter. Maar ik hield mijn mond, want voor je het weet waaien leuke ideetjes alweer van tafel, en ik maak het dan liever eerst op eigen risico. 
Tijdens de lockdown nog geen week later, ging ik er gewoon mee verder, 24/7, met dank aan vrouw en kinderen, en toen ik eind maart de proefversie kon aftikken, was al wel duidelijk dat in theaterland even niemand met nieuwe producties bezig is. 
Omdat de leegte niet goed voelde, begon ik meteen aan een ander idee dat al 14 jaar op de plank lag. Opnieuw zo ingrijpend dat een producent/artistiek leider het eerst moet kunnen zien, voor hij of zij er iets mee kan. Ditmaal betrof het een eeuwenoud meesterwerk, en omdat het duidelijk was dat ik de komende maanden geen cent verdien, vroeg ik een schrijfsubsidietje aan bij het Fonds Podiumkunsten, maar ging daar niet op wachten uiteraard. En opnieuw in een lange werkroes, niet gestoord door optredens en kinderen naar school brengen en halen, kon ik vorige week zuchten 'het is volbracht'. Nog steeds niet het moment om uitvoerders te zoeken, maar wel kon ik al wat mensen vragen om er kritisch naar te kijken, want het gaat bij voorbaat een boel tamtam geven 'of zoiets wel mag' en dan moet je ze geen munitie aan slordigheden geven.
En toen? Ik kreeg een paar mooie reacties, maar niemand kon iets plannen nu. En het mogelijke subsidietje bleek meteen al afgeschoten, want een nieuwe tekst op klassieke muziek, nee, dat viel in geen categorie. 
Gottegot. Om nou meteen een derde project bij de horens te vatten... Voor een Rotavond in Walhalla met 'beste liedjes ooit' stond een vertaling van As time goes by op de lijst, en hoewel het optreden gecanceld was, maakte ik hem toch maar, en hoewel ik niet zo van de gelegenheidsliedjes ben, kon ik met de eerste regel al niet om Corona heen:
En al gebruik ik het woord zelf niet, afsluiter van het couplet is: 'De liefde overwint zo'n pandemie', waarna je bij het refrein komt van: "but just remember this, a kiss is still a kiss' wat bij mij wordt: 'Het klopt nog als een bus, een kus is nog een kus'. Lekker. Twee dagen zoet mee. 
Ik deed nog de omzetbelasting voor het 1e kwartaal van mijn stichting, ruimde wat vage shizzle op en zakte steeds verder weg in de Coronaput van leven zonder agenda. Voor een kwartiertje op het Virusfestival van de Goudse Schouwburg, mijn eerste online live-ervaring, was ik de hele vrijdag van slag. Kan ik dat wel? Is dat leuk?
Gisteren zat ik weer achter mijn bureau. En nu? Kantoor schoonmaken, kasten opruimen, dikke boeken lezen, om het uur op twitter kijken of er al een vaccin is gevonden – allemaal aardig als ik weet dat ik dan en dan weer mag spelen, maar zonder optredens valt veel weg.
'Welke opera zal ik eens vertalen?' tweette ik laatst, met vier titels. De meeste stemmen waren voor Carmen, maar zolang ik niks beters weet voor de Toreador, want in stierenvechterij heb ik geen zin, kan ik niet beginnen. En ik zou dolgraag The Mikado van Gilbert & Sullivan doen, maar dat is zo'n enorme productie, het risico dat dat onopgevoerd blijft is me te groot. 
Toen ik nog eens langs mijn mapje Half af/ Nieuwe ideeën ging, zag ik daar een woordje staan, een mogelijke titel, met een denkbeeldig postertje. Och jé ja, stond daar ook al een jaar of tien. 
Ik las het originele libretto weer eens, las op wiki english het hele verhaal en vond op Youtube wat filmpjes uit de tijd van de première, dook erin, en tikte gisteravond na het eten de eerste regels. En sloot om half twee 's nachts gelukzalig af. Dit kon wel wat worden! Wow! Lag de halve nacht te malen zonder dat het irritant was. En vanmorgen sloeg ik zelfs het bad over, om na een gezinskwartiertje mijn souterrain in te duiken, en verder te gaan waar ik gebleven was.
Net haalde ik even koffie, voelde de grijns toen ik weer achter mijn scherm zat en legde hem even vast. Pretlichtjes. Zo moet het. Ook in de lockdown moet je genieten van elke dag.
Ik wilde die grijns even met jullie delen. 
De titels van de drie projecten hou ik dan weer even voor me. Ha!
PS: Dat online optreden was grappig, ik zal aanstaande donderdag 20:30 via facebook/youtube een online huiskamerconcertje geven. Meer info volgt. Nu ga ik weer aan het werk. Blijf gezond en bis später!