Ik maakte een vlogje, verpakte een paar exemplaren voor de belangrijkste media en ging toen weer verder met waar ik al een tijd mee bezig ben: het vertalen van Cole Porter-liedjes voor een toekomstproject.
Zoals bekend ben ik ook mijn eigen manager en die tekende streng protest aan. 'Het is nu niet de tijd voor nieuwe liedjes. De oogst is van het land, nu moet het naar de handel!'
Ook de kleine mevrouw Rot waarschuwde actie te ondernemen, al was het maar omdat de gang vol dozen stond.
Met tegenzin trok ik tijd uit voor een extra mailtje naar media, waarop meteen twee reacties kwamen, van Volgspot en Taalstaat – wat ik een mooie oogst vond, voldoende om weer achter de piano te mogen kruipen en verder te gaan met mijn nieuwste lied.
Toen ik daar door Jan Manager – lees: mijn geweten – weer achter vandaag was geschopt, bedacht ik om in ieder geval per mail alle theaterprogrammeurs lekker te maken voor mijn programma volgend seizoen – opvolger van Jong & Veelbelovend – onder het kopje: 'Een boek voor een boeking!' Dat was een leuke.
Donderdagavond na Volgspot bij de altijd enthousiaste Hijlco Span dacht ik slim te zijn en het exemplaar voor de redactie van RTL live een paar huizen verderop in de bus te doen, maar die zit niet meer op de 's Gravelandseweg. Dus ben ik zaterdagmiddag na mijn bezoekje aan Taalstraat in Hilversum nog nijver naar Amsterdam gereden, want maandag is er geen postbezorging, en maandag of dinsdag in televisieland kan het verschil uitmaken tussen ja en nee.
(Die vrijdag daartussen heb ik uitsluitend gebruikt voor liedjes, geheel in lijn met dat zinnetje uit mijn tekst voor Boudewijn de Groot dat ik tot mijn meest waarachtige reken: 'Morgen is het zaterdag, dan zullen ze niet bellen/ morgen is het zaterdag dan zijn ze goddank dicht.'
Vandaag is het dinsdag en behalve een aantal bestellingen op de site (dank! dank!) en een paar mooie tweets van oa Kick van der Veer en Maurice Wijnen is er verder nog niet veel gebeurd. Of ja, gisteren nog even telefonisch op radio 5, met Glorietijd (Golden Years) naar aanleiding van een Bowie-site.
'Als jij niets doet, gebeurt er ook niks,' zei Jan Manager net, 'nú moet je het doen. Je moet bellen met die redacties. Als je je kop niet laat zien moet je je stem laten horen. En je hebt nog niet eens recensie-exemplaren gestuurd aan Haagse Post, en de Groene... Alleen een pdf werkt niet. En waarom heeft het Algemeen Dagblad nog niets? En Trouw? Daar zit ook jouw publiek! Of hier... Jacques d'Ancona? Jou altijd goed gezind!'
'Sorry, de grote enveloppen zijn op,' weerde ik zuchtend af, (was vanmorgen ook al voor de kat zijn viool naar het Belgische belastingkantoor gereden om ze daar te bewijzen dat ik in Nederland al belasting betaal en (vooralsnog) geen inkomsten in Vlaanderen geniet. Wellicht toch verstandig om de Belgische nationale feestdagen uit mijn hoofd te leren: vandaag is Allerheiligen en is alles dicht.)
'Dan moet je enveloppen gaan kopen of bestellen,' brieste Manager, maar ik was al weer met mijn hoofd bij Cole Porter om uit te vinden waarom Dag en Nacht wel klinkt, maar Nacht en Dag niet.
'Bedenk dan een leuk mediading. Met weggeef-acties en prijzen. Selfies uit boekhandels die 'm hebben ingekocht en in de etalage leggen.'
Maar ik luister al niet meer. Night and day, under the hide of me/ There's an oh so hungry yearning, burning inside of me - dat gaat over dingen maken. En de verkoopkant, mmm, misschien wordt het weer eens tijd voor een nieuwe manager, een echte. Maar ja, die schud ik niet zo makkelijk af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten