vrijdag 14 mei 2010

WOLF 2 JAAR GELEDEN

Jarige Wolf staat hier naast me met een volle luier en ik moet de keuken nog opruimen voor opa en oma komen. Een lange overpeinzing zit er niet in. Maar zo kwam ie op 14 mei, 13:40 uit de buik in het Franciscusziekenhuis in Roosendaal.

Drie dagen later blogte ik dit: 18-mei 2008
Wat een mooie baby (voor ons dan, baby's van drie dagen zijn niet 'mooi'). En zo rustig als ik had voorspeld: "Deze wordt als zijn vader." In mijn jeugd heb ik tot in den treure gehoord hoe een zoete, stille baby ik was, en dat wil ik nu zelf wel eens meemaken. Zelfs door de voeding slaap ik gewoon heen, want Wolf geeft met een piepklein kreuntje aan dat hij best aan de borst wil, in plaats van als zijn voorgangers meteen een schorre keel op te zetten. Het hele gezin ligt nu te slapen, en 'het hele gezin' - zo voelt het ook. Ik heb na alle drukte en spanning enorm zin om nog vanavond te beginnen aan een project om de mooiste liederen van Hugo Wolf te vertalen, maar met vijf monden te voeden kan ik wellicht beter een commerciƫler project uitzoeken :-).
Elke bevalling is anders, zeggen de kenners, en ook bij ons gold dat. Een derde keizersnee vraagt al veel van arts en moeder vanwege verkleving van de oude wonden, maar vooral zag Wolf eenmaal buiten de buik het nut van een mensenleven niet meteen in. Vanwege vruchtwater in zijn longetjes, haalde hij kort en weinig adem, en kakte snel in. Gelukkig is het dan 2008. Vroeger raakten die kindjes in coma en haalden de morgen niet. Nu kon hij de couveuse in met extra lucht, en signaleerden ze meteen een veel te lage suikerspiegel.
Als ouders ontbreekt de bevallingseuforie, want je weet al meteen hoe vreselijk het is dat hij naar de speciale afdeling moet, terwijl Daan in haar eentje ligt te kolven op de kraam, en toen Wolf de volgende morgen ook nog koorts kreeg met dreiging van antibioticakuur en vijf dagen verplichte opname zonk de moed in de schoenen, maar gelukkig deed het aanliggen bij Daan wonderen, en ging alsnog de startknop aan.
Daan had zich er vantevoren op ingesteld het ziekenhuis zo snel mogelijk te verlaten en liet de tweede dag al katheter en pijnstiller verwijderen om zelf naar de wc te lopen. Een topprestatie want wie - als wij vroeger - denkt dat de keizersnee een luxe vorm van bevallen is, heeft geen idee. Het valt onder de zware buikoperaties.
Drie dagen eerder dan voorgeschreven, belde ze: "kom me maar halen" en met mijn grote zus als oppas terwijl ik met An + Jan in Zwolle en Hoorn speelde, was het thuis prima te doen. En voor mij een zegen zonder gestress van bezoektijden en ritjes Ossendrecht-Roosendaal. Morgen mag vader aan de bak met kindjes naar school brengen en ophalen, een boodschappenlijstje van de kraamhulp in de binnenzak. NB: Ik krijg net een fotomailtje van Daan: "kontje, wij gaan vast naar bed". Zie onder. Ik kom eraan!


1 opmerking:

  1. wat een mooie plaatjes ;) zo lief en dan nu al weer twee jaar verder , genieten he .

    BeantwoordenVerwijderen