In 1978 stond ik met de Streetbeats in Carré. Henk Hofstede van de Nits was ziek, dus mochten wij het voorprogramma van the Tubes overnemen.
'Als jullie geen zin hebben om te luisteren, mag je ook koffie gaan drinken, hoor' zei ik na vijf nummers, 'ik ben zo ook al gelukkig.' Waarop inderdaad een deel van het publiek tot wederzijdse hilariteit opstond. Maar man, wat voelde het tof om als twintiger al op dat prachtige podium te mogen staan.
Het had die Streetbeat uit '78 vast plezier gedaan te weten dat bijna veertig jaar later Henk te gast is op mijn vierde Rotavond in Carré. Hij zingt Nescio en Three Sisters in mijn vertaling. Die twee had ik al eens gemaakt, maar verder is de avond voor 80% nieuw.
Woensdag hebben we voor het eerst gerepeteerd. Wonderlijk om nummers van Q'65, the Shoes, Rob Hoeke, Ro-d-ys en Shocking Blue vrij authentiek uitgevoerd te horen, maar dan in het Nederlands. Waarbij de vertaling zo dichtbij het origineel staat, dat je eigenlijk vergeet dat het geen Engels is. En die liedjes, door de nieuwe tekst, weer de frisheid hebben van toen.
We waren er zelf beduusd van.
Ik heb mijn best gedaan Piet Veerman naar Carré te krijgen voor Wie weet waar (one way wind) van The Cats. Maar Piet treedt niet meer op, al bleek hij thuis nog heel goed bij stem.
Van de week bij Volgspot zong ik het ook al, met notabene Volendammers Jan Keizer en Anny Schilder in het koortje, en het voelde als een hit. Maar dat was het al natuurlijk.
Mee met de witte duiven oftewel Una Paloma Blanca is ook fijn gelukt. Ik verheug me enorm op de versie van Erik van Muiswinkel. En op Dave van The Kik straks met de Q-klassieker Levenslust (the life I live), Wouter Hamel die Ma belle Amie gaat zingen. (goed gecast als Peter Tetteroo of niet?)
In 2005 stond ik met Freek de Jonge en Boudewijn de Groot in Carré bij het jubileum van The Maskers, en dacht toen ik gitaarlegende Jan de Hont La Comparsa hoorde inzetten: dit kan zo de laatste keer zijn. Mooi niet, twaalf jaar later doet hij het op dezelfde plek nog eens, speciaal voor mij. En spelen we Sporen van Calvijn van 'Schout bij Nacht' uit 1995, nu niet met mijn twee neefjes en nichtje in het koor, maar met mijn eigen zoons en jongste dochter.
En hoe leuk is het om Fay Lovsky na onze tour in 1982 weer aan mijn zij te weten, niet alleen voor Venus en Weekend (Earth & Fire), maar ook voor Schapen oftewel Counting Sheep.
Uit diezelfde tijd een weerzien met oud Mazzo-genoten als de zusjes Klemann, Loïs Lane jawel, in Ramona, en gitaarvirtuoos Arthur Ebeling die nog op 'Een Zee van Tranen' meespeelt in Raak (Touch) als eenmans Wally Tax van The Outsiders.
Marjolein, Léon en Jakob van An + Jan gaan stralen. Veteraan Kaz Lux van Brainbox, die Down man als Doem man zingt, en natuurlijk de Jan Rotband, met Laszlo, Jaro en Eddie die ik leerde kennen via Chez Brood. Het is dan ook niet toevallig dat Owen Schumacher en Stefan Rokebrand de avond openen als Bart en Herman. En geluidsman Seth Mook achter de knoppen zit.
En wat dacht je van dit lichtplan, dat ik cadeau kreeg van Teus van 'Lumiteus'.
En jongens, ik ga voor het eerst als duo de bühne op met Elvis. Vader en dochter, in een oud liedje van The Motions, Wasted words, nu met respect verjongd tot Twittertaal.
Ik verheug me er enorm op in mijn eentje de Golden Earring te doen, met Just a little bit of peace in my heart. 'Gewoon een beetje vrede in mijn hart' dus. En Window of my eyes, als Winter voor het raam. Cuby, mijn jeugdheld.
En ik zal dankbaar zijn. Dankbaar voor iedereen die daar zit, de moeite heeft genomen, een kaartje heeft gekocht. Voor het eerst, na decennia weer eens, of mensen die al jaren geen show meer overslaan. Fans +Volgers.
Dankbaar voor mijn gasten, muzikanten, mijn gezin.
En dankbaar voor die nooit afnemende energie, de drang om steeds iets nieuws te maken, die me nu al veertig jaar profmuzikant laat zijn. Veertig jaar in de Rot & Roll en geen dag ziek geweest.
60 is een mooie leeftijd om even stil te staan, een paaltje in de grond te slaan, dat je er al zo lang mocht zijn. Dat we dat niet doen met een terugblik maar met fonkelnieuw repertoire vind ik typisch Jan Rot. De hele nacht wakker gelegen, alle nieuwe teksten malen, want ik hou niet van autocue. Ha. Zo doen we dat. Ik kan niet wachten!!!
Zin gekregen? Kom ook, en klik hier voor de link naar Carré!
PS: In de toegift spelen we niet alleen een stukje Streetbeats, maar stiekem ook onze nieuwe single en nemen vast een clipje op, dus jullie op de voorste rijen, trek iets leuks aan :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten