Het fenomeen Wordfeud heb ik bij introductie al angstvallig links laten liggen, want als voormalige scrabblekont zag ik een grote tijdvreter. Maar sinds de iPad is het er langzaam ingeslopen. Eerst 's een potje met mijn zusje, met mijn neef, met een vriend, of zo maar iemand willekeurig.
Van de week had iemand het over WF-toernooien, dus ik ging eens kijken, schreef me in, won drie potjes en raakte in een roes. Ja jongens, New kid in town, kom maar op.
Op een ongevraagd bijgegeven 'wereldwijde ranking' steeg ik met honderden plaatsen tegelijk, en roetsjte gisteren door naar 184, mede door mijn eerste toernooiwinst. Nog even en ik stond in de Top 100 en mocht met de grote jongens meedoen!
Ik schreef me snel in op twee andere.
Waar ik ineens twee potjes kansloos verloor. Niks kreeg ik op m'n bordje, alles bijna, steeds net niet. En er kwamen fouten. Zit je een half uur op iets te broeden, gaat even iets anders doen, komt terug, denkt: 'Ah jo, is toch prima', drukt op play en weet dan pas weer waarom je die net niet deed, want mooie woordjes maken is één, maar je tegenstander belemmeren ze te leggen is minstens zo belangrijk. Catenaccio-scrabble.
Enfin, het zijn de magische krachten van de sport, zit je in een impasse kom je er niet zomaar uit. Ik heb binnen 24 uur vijf potjes verloren, en zeker drie waren niet nodig.
"Misschien moet je ook maar vet aan de cheat" bromde ik tot mezelf, want Wordfeudhelp, de grote spelbederver - waarbij je je lettertjes doorgeeft, de blanco als ?, en alle mogelijkheden terugkrijgt in nette rijtjes - is in WF-kringen verspreid als epo in de Tour de France, en als 'iedereen' het doet, waarom dan jij niet.
Maar nee, het is heel menselijk als je er eens op kijkt als je echt vast zit en weet dat er iets moet zijn, maar het is als scoren met een handsbal of een penalty forceren via een schwalbe. Niet leuk.
Gelukkig ben ik niet achterlijk, dus toen ik net zag dat ik inmiddels wereldwijd 80 plaatsen ben gezakt, en mijn gemiddelde weer gewoon onder de 500 is gekomen, heb ik breed geglimlacht, en bedacht dat het een spelletje is, dat je doet omdat het leuk is. Niet om per se te winnen van Lorriehuppelup of Anneke3012. Mij kennende ben ik er binnen een paar dagen weer helemaal klaar mee.
Als stille getuige boven toch even een schermafdruk van toen het WF-geluk nog helemaal met me was.
over een paar jaar een blogje in deze trant van je jongste dochter....mark my words!
BeantwoordenVerwijderen:)
...rotspelletjes zul je bedoelen...of ja, nu niet meer dus ;-)
BeantwoordenVerwijderenAls vertaler van meesterwerken is WF natuurlijk een must. Maar proeft ik ergens tussen de regels ook iets van 'iedereen roept zo maar hulp in, da's geen eerlijk spel?'
BeantwoordenVerwijderenHet mooie is dat je meisje nu weer weet dat de verslaving voorbij is. (en wellicht vreest voor de volgende verslaving)
Leuk! Zo af en toe neem ik eens een kijkje op je blog en zie dat je ook bij Weurdfeudia speelt. Toevallig heb ik vandaag ook een toernooitje opgestart, na heel lang niet gespeeld te hebben. 't Blijft leuk!!
BeantwoordenVerwijderenEen ander verslavend spel is Wordboxer (vind ik tenminste haha).
Mocht je het eens willen spelen, nodig me dan uit; Boeh is de naam (bij zowel Wordfeud als Wordboxer)