Bij de dood van mijn tante

Gisteren is op de gezegende leeftijd van 88 jaar , maar toch onverwacht mijn tante Bep gestorven, als laatste van de vier kinderen van Gerrit van den Burg en Adriana Johanna (Jo) Bloemendal, mijn opa en oma uit Amersfoort. Zeker omdat mijn moeder al zo lang dood is - zij stierf veel te jong in 1977 - was tante Bep voor mij nog een laatste rechtstreekse lijn naar haar, en het voelt of die tak is afgesneden.

Het leven lijkt soms op zo'n kermisapparaat waarbij een bulldozer muntjes in de stortbak schuift.

Wat er achteraan bijkomt gaat er vooraan af.

Toen mijn dochter Elvis in 2002 werd geboren, leefde mijn vader nog, tante Bep en oom Karel, tante Kathy en oom Jan, oom Joja. In die negen jaar zijn ze allemaal omgevallen.

Wat rest is, beiden dik in de tachtig, mijn aangetrouwde tante Mia, en Oom Kees uit Australië, de broer van mijn vader. Die eerste zal ik van de week op de begrafenis wel zien, die laatste ga ik maar gauw weer eens schrijven...