SINTERKLAAS in HUIZE ROT

Een uurtje voor de 5 decemberviering zette mijn moeder een doos pakjes bij mijn vader met een lijstje wat wat was, en dan ratelde hij er in een uurtje op zijn oude Remington briljante klaasgedichten bij.

"Is vader klaar? Dan kunnen we beginnen."

Bij ons thuis ging het om de gedichten. In ons volstrekt harmonieuze gezin, werden alle plagerijen en hoon om zwakheden, ijdelheden, frustraties en vuiligheid bewaard voor die ene avond, waar we huilend van de pret zelf voorlazen hoe we tot op de enkels werden afgebrand.

Dit ritueel verwaterde toen mijn oudere broers en zussen vaste verkering gekregen.

"Ha, een nieuwe!" dachten alle anderen en ik zie de brave jongen die later mijn zwager werd halverwege de avond met een wit weggetrokken gezicht een zoveelste aanval op zijn baard en jezussandalen ondergaan.

De lol was er af, dit kon alleen met echte Rotten.

Ik heb net van Daan een lijstje gekregen van wat iedereen krijgt, en draai er zometeen een paar lieve versjes uit met hier en daar een voorzichtige plaagstoot, want mijn Rotjes zijn te klein voor venijn, maar een stootje in de goede richting moet kunnen...

Of zal ik me verkleden? Ik heb nog een Sinterklaaspak van het Kruidvat, dat er op de folder prima uitzag, maar uit de doos een flinke nepperd bleek.

Elvis keek er toen al onmiddellijk doorheen ""t is Vader!!" fluisterde ze bij mijn entree tegen Rover, en zie dan nog maar eens het geplande kwartiertje vol te maken. Maar Wolf trapt er misschien nog in. Al zal die misschien ook denken: Sinterklaas op tv is mooier.